Verdiğim karardan pişman değilim, sadece vedalaşmak zor
geliyor. Gittiğimde bir süreliğine bile olsa her şey iyi olacak mı, bilmiyorum.
Bu kararı neden aldığımı da bilmiyorum. Amacım mutlu olmak değil, mutsuz
olmakta. Sanırım biraz kaçış, biraz kendini dinleme isteği.
2 senedir hiçbir şey yolunda değil. ( hiçbir şey istediğim
gibi değil demek geliyor içimden ama hayattan bir şey istememeyi çoktan
öğrendim ben) Birtakım şeylerle ya da kendimle devamlı bir çatışma halinde
olmaktan yoruldum. Hiç olmadığım kadar yalnız kaldım, bu kendi isteğim bile
olsa yalnızlıktan sıkıldım. Destek
olduğum kadar destek bekledim. Olmadı. Kimseyi bulamadım yanımda.
Bu yaşıma kadar sevemediğim hayattan daha da nefret
ettim. Öfkelendim, yıkıp dökmek istedim
her şeyi. En çok da beni kimsenin bulamayacağı bir yerde ölüp gitmeyi…
Her şey bu kadar kötü müydü? Hiç mi güzel şeyler olmadı?
Oldu. Ama yaşadığım olumsuz şeylerin hepsi mutlu
olduğum günlerin üzerini örttü.
Yaşayamadım güzel şeyleri.
Belki de bu yüzden bu şehirdeki herkesi bir süre
görmemek istedim. Birkaç kişi dışında.
Şimdi biraz daha iyiyim. Gideceğim gün her saat
biraz daha yaklaşıyor
Ama,
Gitmek zor değil.
Zor olan –geri gelecek olsam bile- vedalaşmak.
…
İ.N.Ç