26 Ekim 2014 Pazar

Kısa... Kısa... Kısa...



... Sonra ne oldu bilmiyorum, ben hep onu düşünmeye başladım. Bazen yanı başımda söylenen bir söz, bir cümle bile yeterdi onu hatırlamam için. Her yerde karşıma çıkıyordu. Baktığım, gördüğüm, duyduğum her şeyde. Zaten insan hayatı böyle değil mi? Kendini eksik hissettiğin ne varsa sürekli karşına çıkmaz mı? Ne kadar kaçarsan kaç, günün birinde yakana yapışmıyor mu? Belki de, gerçekten böyle olmuyordu. Çevremdeki her şeye anlam yüklemem onu çok düşündüğüm içindi. 
Kısır bir döngüdeydim, bunu uzun bir süre fark edemedim.

                                                                                                İrem Nazlınur ÇETİN /25.10.2014