4 Haziran 2013 Salı

Sadece Bir Süre

Verdiğim karardan pişman değilim, sadece vedalaşmak zor geliyor. Gittiğimde bir süreliğine bile olsa her şey iyi olacak mı, bilmiyorum. Bu kararı neden aldığımı da bilmiyorum. Amacım mutlu olmak değil, mutsuz olmakta. Sanırım biraz kaçış, biraz kendini dinleme isteği.

2 senedir hiçbir şey yolunda değil. ( hiçbir şey istediğim gibi değil demek geliyor içimden ama hayattan bir şey istememeyi çoktan öğrendim ben) Birtakım şeylerle ya da kendimle devamlı bir çatışma halinde olmaktan yoruldum. Hiç olmadığım kadar yalnız kaldım, bu kendi isteğim bile olsa yalnızlıktan sıkıldım.  Destek olduğum kadar destek bekledim. Olmadı. Kimseyi bulamadım yanımda.

Bu yaşıma kadar sevemediğim hayattan daha da nefret ettim.  Öfkelendim, yıkıp dökmek istedim her şeyi. En çok da beni kimsenin bulamayacağı bir yerde ölüp gitmeyi…

Her şey bu kadar kötü müydü?  Hiç mi güzel şeyler olmadı?

Oldu. Ama yaşadığım olumsuz şeylerin hepsi mutlu olduğum günlerin üzerini örttü.

Yaşayamadım güzel şeyleri.

Belki de bu yüzden bu şehirdeki herkesi bir süre görmemek istedim. Birkaç kişi dışında.

Şimdi biraz daha iyiyim. Gideceğim gün her saat biraz daha yaklaşıyor

Ama,

Gitmek zor değil.

Zor olan –geri gelecek olsam bile- vedalaşmak.


İ.N.Ç