29 Aralık 2011 Perşembe

Yazmak ve Mutluluk Üzerine

Nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum aslında. Bu zamana kadar, kalemimi elime alıp mutluluğa ve yaşama sevincine dair satırlar yaz(a)mamıştım. Yazamayışım, mutlu olamadığımdan değil, mutluyken duygularımı satırlara dökemediğimdendi. Sanki bu beyaz, tertemiz sayfalar hüzünle ve acıyla kirletilmek, mutsuzluğa dair düşünceleri dile getirmek için vardı.
İçimde biriken onca duygu selini, önümde duran kağıtlara umutsuzca döküşüm her insan gibi beni de mutlu etmiyordu. Beni mutlu eden şey, yaşadıklarımın veya yaşayamadıklarımın içine biraz kurgu katıp onları yazma eylemine dönüştürmekti.
Şu bir gerçek ki; 19 yaşındayım ve bu yaşıma kadar yapabildiğim en olumlu şeyin, yazmak ve yazarak özgürleşmek olduğunu düşünüyorum.
Yazdıkça, özgürleşmekten bahsettiğim için bu yazıyı okuyanlar özgür olup olmadığım konusunda şüpheye düşebilir. Şöyle açıklayayım; Hiçbir zaman, ailesi ve çevresindeki insanlar tarafından kısıtlanan ve özgürlüğü elinden alınan bir birey olmadım. Tam tersi, kendi kendime çizdiğim sınırlarım vardı. Onları aşmak, hayatımda olup bitenleri sorgulamak ve planladıklarımı gerçekleştirebilmek için yazmaya başladım.
Yazımın başında, nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum demiştim, bu yazıyı  neden yazdığımı da. Ama artık biliyorum. Franz Kafka’nın babasına yazdığı mektupta bahsettiği gibi “Yazmak, özgür olmaya çalışmaktır.” bunu sonradan fark ettim. Ben, zaten özgürdüm ama yazdıkça daha da özgürleşiyordum ve bu özgürlük bana mutluluk olarak geri dönüt sağlıyordu. Çevremdeki insanları gözlemlediğimde de birtakım şeylerden mahrum bırakılmış ve birileri tarafından düşüncelerine kilit vurulmuş insanların mutsuz olduğunu ve hayattan hiçbir beklentileri olmadan yaşadığını gördüm. Yazmak eylemi, bir tür terapiydi benim için. Yazdığım şey her ne olursa olsun yazmaktan mutlu oluyordum.
Belki hüzünle doğdum, hüzünle yaşadım, hüzün kokan yazılar yazdım ve biliyorum hüzün dolu gözyaşlarıyla uğurlanacağım bu hayattan. Ama sanmayın ki geride bırakacağım hayat hüzün dolu olacak. Ben bütün hüzünlerimi bu yazıyla terk ediyorum…
Yüreğim fısıldıyor kulağıma; var mısın mutluluğa?
Kendimi olduğum gibi ifade edebildiğim için yazıyorum ve mutluluğa varım diyorum.
İREM NAZLINUR ÇETİN