12 Şubat 2012 Pazar

Kahraman Tazeoğlu

''Gözlerime baktı ve ''neden yalnızsın'' diye sordu. Başımı çevirdim ve ''neye göre'' dedim.Güldü.Birasından bir yudum daha aldı. ''senin hiç susmaktan dilin kurudu mu?'' diye sordum birden bire. Şaşırdı. ''işte odur asıl yalnızlık'' dedim. ''suskun ve hep yalnızsın. Uzaktan izlemek yetmiyor seni anlamaya. Neden insanlarla aranda hep kalın duvarlar var? Ve neden hep yalnızlığı seçiyorsun'' dedi. Şimdi gülümseme sırası bendeydi. O,birasını yarılarken ben anlatmaya başladım. ''varlığına sarıldığım huzur maskesidir yalnızlığım. Evet! Huzurdur.Ama maskedir aynı zamanda. Kimseye armağan edemeyeceğim bencilliğimdir. Seçilmiş bir yalnızlığı yaşıyorum. Sebeplerim içimde gizli.''

2 yorum:

  1. Hımm, tanımadığım birisi de bana aynen bunları sorarak psikanaliz yapmaya kalkışmıştı. Ama ben cevaplarımı ona verecek değildim tabii ki:)Güzelmiş.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cevaplarınızı vermeyerek, "Sebeplerim içimde gizli." diyorsunuz yani.Kahraman Tazeoğlu'nun şiirlerini ve denemelerini severim.

      Sil